Girafjes met een dubbele bodem*

Boeken met een dubbele bodem
Mark en ik schrijven nu al zo’n twintig jaar kinderboeken.
Twintig jaar!
Ik weet nog dat ik zelf zeven jaar oud was en dacht dat “twintig jaar geleden” de dinosaurussen nog leefden.
Dat we twintig jaar bezig zijn met schrijven wil natuurlijk niet zeggen dat we al twintig jaar boeken uitgeven. Ons eerste boek verscheen pas na zoveel jaar ploeteren op verhaaltjes, die telkens niet goed genoeg bleken om het uitgeven waardig te zijn. Maar na jaren van afwijzing lukt het ons toch om ergens uitgegeven te worden (hoe klassiek).
Stripboeken en televisie kijken
Aan de andere kant is twintig jaar kinderboeken maken juist weer erg kort.
Want zowel Mark als ik hebben al van kleins af aan getekend en verhaaltjes verzonnen.
Zo maakte Mark zijn eerste stripboek op zijn negende (hij werkte er twee maanden aan en laatst heeft onze zoon, Lolo er een kort vervolgje op geschreven).
En ik, Marie-Louise, was ook alleen maar blij met een kleurpotlood in mijn handen en een velletje papier voor mijn neus (zelfs tijdens televisie kijken).
Dus zo bezien zijn we dan eerder dertig jaar bezig met die kinderboeken.
In Amsterdam weten ze alles van kinderboeken
Ons eerste boek, dat is uitgegeven, Thomas wil niet jaloers zijn, verscheen na jaren schrijfles. Schrijfles, die we kregen in Amsterdam van een bekende kinderboekenschrijfster Claire Hulsenbeck en waar ook andere succesvolle schrijfsters (oa goede vriendin, bekroond kinderboekenschrijfster en de vorig jaar overleden, Carli Biessels) bijeen kwamen. De schrijfles veranderde over de jaren heen in een maandelijkse schrijfgroep, die elkaar motiveerde en stimuleerde om door te schrijven. Ook als het allemaal maar niet wilde lukken en je de juiste woorden niet kon vinden.
In deze groep ontdekten we onze eigen stem.
We ontdekten wat we belangrijk vonden. Wat we wilden overbrengen. Wat we wilden vertellen aan de wereld. En wat we belangrijk vonden, dat bleek te vangen in vijf woorden:
Je bent goed zoals je bent.
Je bent goed zoals je bent (je kunt het niet vaak genoeg horen)
We wilden elk verhaal, elk boek dat we schreven doorspekken van het gevoel dat je altijd, altijd, altijd (ik kan het inderdaad niet genoeg herhalen) goed bent zoals je bent.
Want is dat niet de basis van zoveel (kinder)leed?
Dat gevoel hebben dat je niet goed genoeg bent.
Niet slim genoeg.
Niet mooi genoeg.
Niet belangrijk genoeg.
Niet snel genoeg.
En nog zoveel niet genoegs meer…
Als je je goed voelt over jezelf dan kun je heel, heel veel aan. Kinderen, die gepest worden, maar zich goed genoeg voelen, laten de ervaring veel sneller langs hun koude kleren glijden.
En als je jezelf slim genoeg vindt, dan is een onvoldoende halen op school, of een opmerking van een leraar of leerling dat je dom bent, veel minder snel jouw waarheid.
Als ouder is er dan ook niets mooier dan je kind sterk in zijn schoenen te zien staan.
Zelfs als dat in een ruzie met jou is. En ze hun poot stijf blijven houden, omdat ze denken gelijk te hebben (wat natuurlijk nooit zo is 😉
Hoe vertalen wij “goed genoeg zijn” in onze boeken?
En hoe doen we dat dan in onze boeken? Ten eerste schrijven we nooit boeken over verliefd zijn op iemand. En dan daar enorm mee bezig zijn; ongelukkig worden als hij je niet wil, gelukkig worden als hij je wel wil (en we vermijden ze ook als leesvoer voor onze kinderen).
Want jouw geluk ophangen aan een ander is niet wat we onze kinderen (en met onze kinderen bedoel ik ALLE kinderen, die een boek van ons lezen, niet alleen die, die ik zelf 9 maanden heb voelen groeien in mijn buik), willen meegeven.
Nee.
Geluk ben jij.
Helemaal goed.
Elke millimeter.
Alles wat je doet.
Waar gaan ze wel over?
Dat je je mag voelen zoals je je voelt.
Verdrietig als je verdrietig bent. Blij als je blij bent. Boos als je boos bent.
Allemaal eerlijke gevoelens, die er gewoon mogen zijn.
Over dat het helemaal oké is als je niet kan slapen en je bang bent. Dat mag gewoon, want niet in slaap kunnen vallen dat hebben we allemaal weleens. En bang zijn, dat is geen teken van zwakte, dat is een teken dat je aan het groeien bent en dat je je bewust wordt van dingen (Giraf gaat slapen).
Of over ziek spelen, maar het niet zijn, omdat je gewoon even verwend wil worden (Giraf en de krookeritis). Want geknuffeld worden, je laten verwennen is geen teken van jokken, maar een teken van goed zorgen voor jezelf. Voelen dat je even behoefte hebt aan superveel aandacht en dat je even helemaal geliefkoosd wil worden. Zeer gezond dus.
En over een cadeau maken voor de ander en dan twijfelen of het wel goed genoeg is, maar dan toch jezelf overkomen en het geven. Want al die liefde, die in dat cadeau zit maakt het prachtig. Altijd (Giraf viert feest).
Alleen als wij het samen doen
In al onze boeken ben je altijd goed genoeg.
Daarnaast gaat het ook (bijna altijd) over samenwerken. Over voor elkaar zorgen.
Zo helpt Olifant Giraf als hij bang is in het donker.
Helpt Krook hem mee met taarten bakken (en vooral opvreten).
En doet Zebra haar best om Giraf vast te houden als hij leert fietsen.
Want elkaar helpen in de wereld is minstens zo belangrijk om te zorgen dat je je goed voelt. Want een ander helpen zich goed te voelen helpt jouw eigen gevoel van goed zijn enorm. Samen staan we sterk is dus niet voor niets een enorm cliché.
In het nieuwe boek van Giraf, dat we nu druk aan het tekenen zijn, is het niet anders. Ook hier willen we onze kinderen (alle leeskinderen dus) meegeven dat ze helemaal goed zijn zoals ze zijn.
Altijd.
En het grappige is, dat we nog zoveel meer ideeën voor verhalen hebben voor Giraf.
Alsof we voor altijd kunnen vertellen dat jij helemaal goed bent zoals je bent. In zoveel verschillende vormen. Want je kan het niet genoeg horen.
Nog één keertje dus. Speciaal voor jou:
Hai lieverd,
Wat zie je er weer mooi uit vandaag. Een zonnestraal.
En weet je?
Jij bent helemaal goed. Helemaal goed zoals je bent.
Kus!
O ja, nog even dit:
Omdat we er zin hebben
of omdat we zo vrolijk worden van het werken aan het nieuwe boek
of misschien omdat de zon schijnt
of omdat over een paar dagen Lolo jarig is (onze zevenjarige wordt een achtjarige)
of gewoon omdat we zin hadden om jou te verwennen (daar houden we enorm van!)
sturen we de komende veertien dagen bij elk boek van Giraf een klein vingerpopje van Giraf mee. Om mee te knuffelen, te gooien, te dansen, door de zon te rennen, mee samen een boek te lezen, alles mag!
Dikke knuffel van ons! <3